বিদেশী খেদা আন্দোলন ২

-          আগৰ খণ্ডত – পৰীক্ষা চলি থকাৰ মাজতে কোনোবাই পাহাৰত বিদেশীয়ে ঘৰ বনোৱাৰ খবৰ দিলে , হোষ্টেলৰ বিশ পচিশজনীয়া দল এটাই আগ –পাছ নুগুণি বিদেশী খেদিবলৈ আগ বাঢ়িল । তাৰ পাছত ----

হকীষ্টিক , বেট আৰু ক্ৰিকেটৰ ষ্টাম্প ভাগত পোৱা কেইটা সন্মুখত , জেওৰা খুটি , এনেই পৰি থকা ৰ’ড ভাগত পোৱা কেইটা মাজত আৰু একো ভাগত নোপোৱা কেইটা একেবাৰে শেষৰ পিনে গোট খাই আমি পাহাৰৰ ওপৰত অবৈধ ভাৱে ঘৰ সজা বাংলাদেশী খেদা অপাৰেছনলৈ বুলি আগবাঢ়িলো । লিডাৰৰ ভুমিকাত থকা কেইটাৰ অঙ্গী-ভঙ্গীৰ পৰা বুজা গ’ল আজি হয় গুৱাহাটী , নহয় ৰঙামাটি । হোষ্টেলৰ গেট পাৰ হৈ পাহাৰৰ ফালে উঠালৈকে ইতিমধ্যে প্ৰতিটো ব্লকৰ , প্ৰতিটো ছেমিষ্টাৰৰ পাচ-ছয় জন মানকৈ  প্ৰতিনিধি গোট খাইছিল । বিভিন্ন ধৰণৰ ৰং বিৰংৰ পিন্ধন , সৰু পায়াৰ ভৰিত যদি  ফেঞ্চি বজাৰৰ পৰা অৰিজিনেল বুলি ঠগ খাই কিনি অনা দুই নম্বৰী অডিডাছৰ জোতা , নন্দীৰ মুৰত আকৌ ৰঙা কপোৰ এখন । গোস্বামী আকৌ নিজৰ দেহৰ জোখতকৈ বেছি ডাঙৰ গেঞ্জী এটা পিন্ধি , সোঁহাতে চাধা মলি মলি নতুনকৈ হোষ্টেলত সোমোৱা, ডিষ্ট্ৰিক লেভেলত বক্সিং খেলা, ফাৰ্ষ্ট ছেমিষ্টাৰৰ  ৰিদীপক কৈ গ’ল ,

 “ অই বক্সিং ”

“হয় দাদা ”

“  এটামান বাংলাদেশীক নক আউত কৰিব পাৰিবিনে নাই ?”

“পাৰিম দাদা ”

“অ’ অ’ , পাৰিব লাগিব নহ’লে , নহ’লে ৰাতিলৈ তোক মই নক আউত কৰিম ”

গোস্বামীৰ চাধা মলি শেষ হৈ ওঠৰ তলত সোমাই দিয়ালৈকে আগে আগে গৈ থকা কেইটা ইতিমধ্যে ঘটনাস্থলী পালেগৈয়েই । সৰু সৰু তৰ্জা বেৰৰ ঘৰ কেইটামান , বাঁহৰ জেওৰাৰে ঘৰৰ চৌহদ বেৰি থোৱা আছে ।

“অ’ই , কোনটো ঘৰলৈ প্ৰথমে যাওঁ  বে ? ” , কোনোবা এটাই সুধিলে ।

উত্তৰ অহালৈ বাট নেচাই , এডিডাছৰ জোতা পিন্ধা সৰু পায়াই   এগোৰতে জপনাখন ভাঙি এটা ঘৰৰ চৌহদলৈ সোমাই গ’ল , “ অই , কোন আছ ওলাই  আহ ”

পায়াৰ বীৰত্ব প্ৰদৰ্শনলৈহে যেন চবেই বাট চাই আছিল । বেট , ষ্টাম্প , জেওৰাখুটি লোৱা কেইটাও লগে লগে জেওৰা , জপনা আদিত কোবাই ওলাই আহ ওলাই আহ চিঞঁৰেৰে এক হুলস্থুলীয়া পৰিৱেশৰ সৃষ্টি হ’ল । ঘৰৰ ভিতৰৰ পৰা কোনো ওলাই অহা নাই । আমাৰ লীডাৰ কেইটাৰ চিঞৰৰ লাহে লাহে বাঢ়িল , জেওৰা , জপনা আদিত কোবৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি হ’ল যদিও সন্দেহযুক্ত বিদেশী নাগৰিক এতিয়াও ওলাই অহা নাই । দোষী ওলাই নহালৈকে আমাৰ লীডাৰ কেইটায়ো কোনো ডাঙৰ পদক্ষেপ লবলৈ সংকোচ কৰি আছে । কোনোবা এটাই ক’লে , “ এই ঘৰটোত কোনো নাই যেন পাইছো , কাষৰ ঘৰটোত যাওঁ ব’ল । তাত মানুহ আছে ”

“অ’ , তাত এখন লুঙীও মেলি থোৱা অছে । ”

লুঙী মেলি থোৱা ঘৰটোৰ পিনে সকলোৱে একেলগে চালে । সম্ভাৱ্য বিদেশী লুকাই থকা এইতোৱেই আটাইতকৈ সুবিধাজনক ঠাই যেন অনুভৱ হ’ল । এটা এটাকৈ বহুকেইটা ঘৰ চোতালত ভৰি দিলেগৈ । কেইটামান বাহিৰত পহৰা দিয়াৰ নিচিনাকৈ থিয় দি ৰ’ল । ইতিমধ্যে কাষৰ-পাজৰ মানুহ কিছুমানেও কি হৈছেনো বুলি ভূমুকি মাৰিবলৈ ধৰিলে । দৰ্শকৰ আগমণত আমাৰ ওপৰত কিবা এটা কৰি দেখুৱাৰ প্ৰেছাৰ বাঢ়িবলৈ আৰম্ভ কৰিলে । কেইটামানে আকৌ আগৰবাৰৰ দৰে ঘৰৰ মানুহক ওলাই আহিবলৈ হুকুম দিলে । আমি ঘৰৰ বন্ধ দৰ্জাখনলৈ চাই থাকিলো । ভিতৰত মানুহ থকাৰ কিবা এটা উমান পোৱা গ’ল । কিবা অলপ ফুছ ফুছ ফাছ ফাছৰ শব্দ শুনা গ’ল ।

 কোনোবা এটাই আকৌ চমন জাৰি কৰিলে , “কোন আছ ওলাই আহ , নহ’লে আমি দৰ্জা ভাঙি দিম ।” দৰ্জা ভাঙিম বুলি কোৱাটোৱে কথাটোত জোৰ দিবলৈ হাতৰ লাঠিডালেৰে খুটা এটাত দুবাৰ মান মাৰি দেখুৱালে । দৰ্জা ভঙাৰ সাহস আমাৰ আছিল নে নাই সন্দেহ আছিল যদিও , লাঠিৰ কোবে ঠিকেই কাম দিলে । ঘৰৰ ভিতৰৰ পৰা মতা – মাইকী আৰু ল’ৰা ছোৱালী এহাল হাতত কিবা কাগজ লৈ ওলাই আহিল । কাগজ মানে লেমিনেশ্বন কৰা মেট্ৰিকৰ এডমিট কাৰ্ড , পুৰণি প্লাষ্টিকত মেৰিয়াই থোৱা মাটিৰ নামজাৰিৰ কাগজ, উৱলি যোৱা ৰেছন কাৰ্ড আৰু কিবাকিবি এসোপামান কাগজ লৈ গৃহস্থৰ  আমাৰ আগত কাকুতি মিনতি ,

“দাদাসকল , ছাৰসকল আমি ইয়াৰে মানুহ , বিদেশী নহয় । এবাৰ আমাৰ পেপাৰবিলাক চাই লওঁক ” ...

n  পেপাৰবিলাক চোৱা হ’লনে , পেপাৰত কি ওলাল । এইবোৰত লাগি থাকোতে পৰীক্ষাৰ কি হ’ল । শেষ ভাগ আহা খ্ণ্ডত ....