বিদেশী খেদা আন্দোলন – ৩

n  এতিয়ালৈকে আপোনালোকে পঢ়িলে , কেনেকৈ আমি হোষ্টেলৰ ওপৰত  অবৈধভাৱে ঘৰ সজা বাংলাদেশী খেদিবলৈ গৈ হাতত এসোপামান পৰিচয়পত্ৰৰ লেখীয়া কাগজ লৈ ওলোৱা মালিকৰ সন্মুখীন হ’লো । এতিয়া আগলৈ –

মাৰিম , কাটিম জাতীয় জাতীয়তাবাদৰ ভাৱেৰে যোৱাবোৰৰ বাবে কিবা এটা অপ্ৰত্যাশিত পৰিস্থিতিৰ উদ্ভৱ হ’ল । আহিছিলো বিদেশী খেদিবলৈ , কিন্তু এতিয়াতো কথা বিপৰীত । মানুহকেইজন দেখাত বা কথা-বতৰাত বিদেশী যেন লগা নাই । কি কৰা যায় , ইমান দূৰ আহিলো যেতিয়া এতিয়া এনেকৈ একো নোকোৱাকৈ ওলটি যাবলৈও বেয়া কথা হ’ল । ইফালে ওচৰ পাজৰৰ পৰা এটা দুটা মানুহেও ভূমুকি মাৰিছে । পিছ্ফালে থকা আমাৰ কেইটামানে এবাৰ ভাবিছে হোষ্টেললৈ  ওভটি যাওঁ নেকি ?  ভিতৰত থকা কেইটাৰ একেই অৱস্থা , কি কৰে এতিয়া , এৰিবও নোৱাৰি একো কৰিবও নোৱাৰি ।

কি কৰো কি নকৰো ভাবি থাকোতেই গোস্বামীয়ে মাত লগালে , “চাওঁ কাগজ লৈ আহ , এনেকুৱা ডুপ্লিকেট কাগজ আমি বহুত দেখিছো , মাটিৰ কাগজ ক’ত , পি আৰ চি ক’ত ”

সকলোৰে মুখত অকনমান উশাহ আহিল , ই বেটাই কিবা এটা হেস্ত নেস্ত কৰিব । মানুহজনে কপা কপা হাতেৰে গোস্বামীলৈ কাগজবোৰ আগবঢ়ালে । গোস্বামীয়েও ইখনৰ পিছত সিখন কাগজ লুটিয়াই বগৰাই তন্ন তন্নকৈ পৰীক্ষা কৰিবলৈ ধৰিলে । প্ৰায় পাচ মিনিটমান সময় মাটিৰ মণ্ডলে চোৱাৰ নিচিনাকৈ চাই গোস্বামীয়ে আমাক পিছ হুহকিবলৈ ইঙ্গিত দিলে । বুজা গ’ল , আমাৰ অন্দোলনৰ বৃথা হ’ল ।

“কোনে খবৰ দিছিলে বে, তাৰ নাম নাজনো  ” ,  বক্সিংৰ খঙ মুৰ ওপৰত উঠিলগৈ ।

    সেমেনা সেমেনিকৈ পাহাৰৰ পৰা নামি আহি আমি হোষ্টেলৰ বাৰাণ্ডাত একত্ৰিত হ’লো । প্ৰথম খবৰ দিয়া জনক বিচৰা হ’ল , কিন্তু কোনেও সঠিককৈ ক’ব নোৱাৰিলে । প্ৰথমতে খঙ আৰু হতাশাভৰা আলোচনা হ’ল । এটাৰ পিছত এটা সমুহীয়া চিগাৰেট শেষ হ’ল । লাহে লাহে আলোচনাৰ বিষয়বস্তু , সচাকৈ বাংলাদেশী পোৱা হ’লে আজি কোনে কি বীৰত্ব প্ৰদৰ্শন কৰিলেহেতেন তালৈ ৰুপান্তৰিত হ’ল ।

“মই আৰু আমাৰ দাদা দুজনে এবাৰ বাংলাদেশী এটাক পিটি ভৰি ভাঙি দিছিলো বে চৌকীডিং থানাৰ সন্মুখত । পুলিছে আমাক ৰখাবলৈ সাহস নাই কৰা বে ” , দিনে দুটামানকৈ ভাল ফাণ্ডা নিদিলে ৰাতি টোপনি নহা বুলি খ্যাত নবদাৰ এই কথাত কোনেও বিশ্বাস নকৰিলে যদিও আলোচনা এনেকৈয়ে চলি থাকিল ।

“গোস্বামীয়ে , কাগজবোৰ ঠিকেই চালেনে বাৰু , আজিকালি আমাতকৈ সিহতৰ কাগজপাতি বেছি থাকে ।” গোস্বামীয়ে কাগজত কি পালে সুধিবলৈ চবেই গোস্বামীক বিচাৰিলো , কিন্তু তেতিয়াহে সকলোৰে লক্ষ্য হ’ল আমাক তাৰ পৰা গুচি আহিবলৈ কোৱা গোস্বামীৰ কোনো দেখা দেখি নাই ।

“অই পায়া , তই গোস্বামীৰ লগতে আহিছিলি নহয় ? ”

“নাই , মইতো আগতেই আহিলো তহতৰ লগত । গোস্বামী সকলোতকৈ লাষ্টত আহিছিল নেকি ?”

পায়াৰ প্ৰশবোধক চেহেৰাৰ উত্তৰটো দেখি আমাৰ মাজত আকৌ অলপ উটকণ্ঠাৰ সৃষ্টি হ’ল । তাক আকৌ মানুহবোৰে ধৰি ৰাখিলে নেকি , পুলিচত কেছ দিলে নেকি । আকৌ আগৰ দৰে মুহুৰ্ত্ততে সিদ্ধান্ত হ’ল , গোস্বামী উদ্ধাৰ অভিযানৰ । যি যেনেভাগেই আছিল তেনে ভাগেই ওলালো অহাবাটেৰে ।

এইবাৰ যেনিবা আমি পাহাৰ বগাব লগা নহ’ল । আদমান বাটতে , সিফালৰ পৰা নন্দী আৰু গোস্বামী আহি আছে , দুহাতত দুটা কলা প্লাষ্টিকৰ মোনা মুখত উন্মুক্ত চিগাৰেটৰ ধোৱাঁ আৰু এক বিজয়সুলভ হাহি ।

“ব’ল ব’ল , মেছত আজি পাৰ্টী আছে । মোৰ ফালৰ পৰা । ”

“ কিহৰ পাৰ্টী গোস্বামী দা  ? ”

“ কিয় তহতক যে গুচি আহিবলৈ কলো , তহতে আমি সোমোৱা প্ৰথম ঘৰত হ’বলা ভালকৈ নেচালি ।  তাত যে কোনো মানুহ নাচিল , কিন্তু চোতালৰ এচুকৰ গড়াঁলটোত যে দুটা ডাঙৰ ডাঙৰ লোকেল মুৰ্গী নেদেখিলি ? আমি ইমান সময় নষ্ট কৰি কিবা লাভ নোহোৱাকৈ আহিম নেকি । ব’ল ব’ল, জল্দি ভাত খাই আজি হ’ল নাইট ফালিব লাগিব , কালি পৰীক্ষা আছে  ”

 গোস্বামীক আমি মনৰ পৰা বহুত আশীৰ্বাদ দি ৰাতিৰ চাৰপ্ৰাইজ পাৰ্টীটো খালো ঠিকেই , কিন্তু সেই অভিযানৰ পিছত আমাৰ বহুতৰে পিছ্দিনাৰ পৰীক্ষাত সেই মুৰ্গী মালিকৰ শাওঁ লাগিল । সদায় আহি থকা কমন প্ৰশ্ন নাহিল কাৰোবাৰ , কোনোবাৰ পুৰীয়া ধৰা পৰিল । পৰীক্ষাৰ পিছতেই বহুতৰ বেক লগাটো প্ৰায় খাটাং হ’ল । মুঠতে বাংলাদেশী খেদাৰ ভাল এটা  অধ্যায়ৰ অন্ত  হ’ল ।  

বি:দ্ৰ: - পিছত শুনিছিলো , পিছ্দিনা মুৰ্গী মালিকে হোষ্টেলৰ ল’ৰাক একো ক’ব নোৱাৰি ৱাৰ্ডেনৰ পৰা দুটা মুৰ্গীৰ নামত পাচশ টকা আদায় কৰিছিল ।  ৱাৰ্ডেনেও সেই টকা নিজৰ পকেটৰ পৰা নিদি , আমাৰ পৰা তোলা ৱেলফেয়াৰ ফাণ্দৰ পৰাহে কাটি  দিছিল । সুতে মুলে লছ হ’ল এক মাত্ৰ আমাৰ লগৰ দামানীৰ , নিৰামিষভোজী বেচেৰাই মাংস নেখালে যদিও তাৰ ভাগৰ ৱেলফেয়াৰ ফাণ্ডৰ পৰাও ৬ ট্কা ২৫ পইচা কটা গ’ল ( ৫০০ টকা /৮০ জন ল’ৰাৰ ভাগত গাইপতি ৬ ট্কা ২৫ পইচা  )   ।