জাল

জাল

ৰাতিপুৱা সাগৰত মই জাল মেলো ,

তাৰ এন্ধাৰ বক্ষৰ পৰা মই তুলি আনো

আচহুৱা বৰণৰ আৰু আচহুৱা সৌন্দৰ্যৰ বস্তুবোৰ -

কোনোবোৰ হাঁহিটোৰ দৰে জিলিকা ,

কোনোবোৰ চকুলোৰ দৰে তিৰবিৰোৱা ,

কোনোবোৰ নকইনাৰ দুগালৰদৰে গুলপীয়া  !

দিনটোৰ বোজাবোৰ কঢ়িয়াই যেতিয়া ঘৰলৈ ওভতো ,

মোৰ চেনেহীয়ে ফুলনিত অলসভাৱে

ফুল এপাহ চিঙি বহি থাকে !

ক্ষন্তেক মই থমকি ৰওঁ ,

তাইৰ দুভৰিত মোৰ বোজাটো খুলি দি নীৰৱে ৰওঁ ।

তাই চকু ফুৰাই  হুমুনিয়াহ কাঢ়ি কয় ,

“ এই আচহুৱা বস্তুবোৰ মোৰনো কি কামৰ ? ”

মই লাজত তলমুৰ  কৰি ভাবো ,

“ এৰা , মইতো এইবোৰৰ বাবে যুজাঁ নাই ,

বজাৰত ৰূপ দি কিনা নাই ;

এয়াতো চেনেহীৰ যোগ্য নহ্য় ! ”

গোটেই ৰাতি মই উজাগৰে

এটা এটা বস্তু আলিবাটলৈ দলিয়াওঁ !

ৰাতিপুৱাই মোৰ পদূলিলে অচিনা নাবিকবোৰ আহে ,

এটা এটাকৈ আচহুৱা বস্তুবোৰ সিহঁতে  

দূৰণিৰ দেশলৈ কঢ়িয়াই লৈ যায় !

ৰাতিপুৱা সাগৰত মই পুনৰ জাল মেলো ...

                                                                                                       -- কবিগুৰু ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ The Gardener  আলমত