The fourth one

“No, I can’t stay any longer in this house. I will leave to my mothers today itself” , the lady kept packing her bag while her hands and her tears were rolling at the same pace.  The man with his last and desperate attempt to prove innocence said,” Why don’t you try to understand, there is no such thing? Are you not ashamed of thinking such nuisance of me at this age?”  The lady flew over like an arrow and shouted at the top of her voice,” Oh ho, now I should be ashamed of thinking of it itself while you should not be for doing it. You think I don’t know about the affair you had before marriage. I am sure that the fourth one is from her only.” She kept fuming like anything. The man couldn't stand the mere utterance of the word affair and cursed her, “Go wherever you want to go , be it your mothers , fathers or hell. Just leave”. Ahmed, who could hear all these shouting and cursing from the road asked the neighbor,“Arrey Masterji , what’s the matter with the couple ?” Masterji , with his wit full smile said , “ The man lost the elections this time again . But surprisingly he got four votes instead of three that he used to get from his three family members. The lady suspects, the fourth one came from his affair before the marriage. That’s what the fight is for!”

চাৰি নম্বৰটো কাৰ ?

'অ' মই আৰু  এইখন ঘৰত নাথাকো , আজিয়েই মাৰ ঘৰলৈ যামগৈ ।' বৰুৱানীয়ে কৈও আছে কাপোৰৰ বেগটো বান্ধিও আছে, চকুৰ পানী আৰু হাতৰ কাম সমানে চলি আছে । বৰুৱাই শেষবাৰৰ বাবে ক'লে ," হেৰা বুজিবলৈ চেষ্টা নকৰা কিয় , তেনেকুৱা একো কথা নাই । এইটো বয়সত বাৰু এইবোৰ কথা ভাবিবলৈ তোমাৰ লাজ নালাগিলনে ?" বৰুৱানীয়ে শৰপাতৰ লেখীয়াকৈ উৰি আহিল আৰু দুগুণ জোৰেৰে চিঞঁৰি উঠিল ," মোৰ ভাবিবলৈও লাজ লাগিব লাগে আৰু নিজৰ হ'লে লেটিপেটিবোৰ কৰিবলৈও লাজ নালাগে । জানো নহয় বিয়াৰ আগৰজনীৰ কথা , চাৰি নম্বৰটো তাইৰেই হ'ব ।" বৰুৱাই চিঞঁৰিলে , " মাৰৰ ঘৰলৈ যাৱ , বাপেৰৰ ঘৰলৈ , জহন্নামে যাৱ  গৈ থাক ।" ইমানপৰে ৰাস্তাৰ পৰা শুনি থকা ৰামধনে কাষৰ হৰি মাষ্টৰক সুধিলে ," কথাটো কিহে মাষ্টৰ ?" হৰি মাষ্টৰে ক'লে ," বৰুৱা এইবাৰো ইলেকচনত হাৰিলে , কিন্তু এইবাৰ ঘৰৰ পৰিয়াল তিনিটা বাদ দিও আৰু এটা ভোট পালে । বৰুৱানীৰ সন্দেহ চাৰি নম্বৰটো বৰুৱাৰ বিয়াৰ আগৰ লেটিপেটিজনীৰ , সেয়ে মহাৰণ"

চূণ চাধা চুণ ...

আমাৰ মাজৰ বহুতেই জীৱনৰ এটা সময় হোষ্টেলত কটাই আহিছে । হোষ্টলৰ কথাই সুকীয়া । লগে ভাগে থকা কথা , সকলোবোৰৰ নিজৰ নিজৰ লাগে । নিজৰ বস্তু , পৰৰ বস্তু কোনো চিন চাব নাই । চব একাকাৰ । একেটা টুথপেষ্ট , একেটা  অল আউট , একেটা ছাৰ্ট , একেযোৰ হাৱাই  - কিমানে যে ব্যৱহাৰ কৰিলে , কোনো ঠিকনা নাই । শেষত গৈ গৈ কোনো এটা বস্তুৰ মালিক কোন আছিল ভাবিব লগাত পৰে । বস্তুবোৰৰ পৰিছয় নোহোৱা হোৱাৰ ওপৰিও  আন এটা পৰিচয় হোষ্টেলত সোমোৱাৰ পিছত নোহোৱা হয় । সেইটো হৈছে নিজৰ নাম । নিজৰ নাম এৰি উপনাম এটা পৰিবলৈ বৰ বেছিদিন নালাগে , আচলতে কিছু কিছু ক্ষেত্ৰত এদিনো নালাগে । আমাৰ লগৰ এটাই হল্ডল আৰু বেগটো ৰিক্সাৰ পৰা নমাই হোস্টেলৰ চিৰিত থৈ ক'লে অ মাই গড , কোনে জানো শুনিলে , তাৰ নাম আজিও মাইগড ।
সাধাৰণতে এই উপনামবোৰ মানুহজনৰ একোটা চাৰিত্ৰিক বৈশিষ্টৰ ওপৰত ৰখা হয় ।  একেটা চৰিত্ৰৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি  বেলেগ বেলেগ ধৰণৰ নামকৰণ হ'ব পাৰে । ওখ হ'লে তাৰ নাম তামোল , জখলা , খুটি , প'ল ভল্ট ইত্যাদি ইত্যাদি । এটা ওলাল ওখৰ লগতে অলপ খঙাল ,  তাৰ নামকৰণ হ'ল ৰাইফল । চুটি চাপৰ আৰু খুব জোশ থকা ল'ৰা , সি হেনো ছানী দেউলৰ ভায়েক মিনি দেউল, তাৰ অন্য নাম হাফ পেডেল , নেনো , পোণাকণ । কিছুমান নাম আকৌ কোনো এটা কাম কৰিব পৰা সামৰ্থ্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল - যেনে ৰঙাপানী খোৱাৰ ক্ষমতা । কিবা ৰিখটাৰ স্কেলৰ নিচিনা  - ক্ষমতা বঢ়াৰ লগে লগে নামো সলনি হৈ গৈ থাকে । বটল, টেকেলি, টেংকি ইত্যাদি হৈ হৈ ক্ৰ্মান্বয়ে এসময়ত কুৱা নামেৰে জনাজাত হয় । কুৱাৰ সমান ৰঙা পানী খাব পৰা দ্বিতীয়জন আমি নাই বুলিয়েই ভাবিছিলো । কিন্তু আমাক আচৰিত কৰি এদিন আৰু এজন মহান ব্যক্তিত্বৰ আৱিৰ্ভাৱ হ'ল। তেখেতে পানিটুপী ধৰি থাকে , মাজে মাজে সৰুপানী চুই আহি আকৌ পানী ধৰেহি । কিমান সোমাইছে কিমান ওলাইছে , কিন্তু একো এফেক্ট নাই - ইটো কুৱাতকৈও এখোপ চৰা। বহুদিন ভাবি চিন্তি তেখেতকো নাম দিয়া হ'ল কালভাৰ্ট । কেতিয়াবা আকৌ একে চৰিত্ৰৰ দুজন তিনিজন একেটা হোষ্টলতে বসবাস কৰে , তেতিয়া সিহতৰ নামৰ আগত বিভিন্ন বিশেষণ নিজে নিজে যোগ হয় । যেনে - গাহুকাই, ছোটা গাহু ,  বগা বামুণ বি বি , ক্'লা বামুণ কে বি । কেতিয়াবা আকৌ  এটাৰ নাম পৰিল ছাণ্টা সিং , তাৰ ৰুমমেটৰো একেই বিশেষত্ব , তাৰ নাম পৰিল বাণ্টা সিং । ছাণ্টা বান্টাৰ ৰুমত যেতিয়া আৰু এজন প্ৰাণী থাকিবলৈ দিয়া হ'ল তেতিয়াহে লেঠা লাগিল । তৃতীয়জনৰ চৰিত্ৰ সম্পুৰ্ন বিপৰীত ,ৰুমৰ বাকী দুজনৰ নিচিনা নাম ৰাখিব নোৱাৰি । গতিকে তাৰ নাম দিয়া হ'ল ডট কম । জুনিয়ৰবোৰক খুবকৈ কোৱা হ'ল ছাণ্টা বাণ্টা ডট কমৰ পৰা ইটো লৈ আন সিটো লৈ আন । এই উপনামবোৰ ইমানেই ব্যৱহাৰ হয় যে বহুতৰ আচল নাম পাহৰিয়েই যোৱাৰ উপক্ৰম হয় । কেতিয়াবা আকৌ এনে এটা অৱস্থা আহে যে নিজৰ আচল নামেৰে মাতিলেহে কিবা আচহুৱা লাগে । মোৰ মনত থকা আৰু কিছুমান নাম -- ওখ পাখ একেবাৰে বগা ল'ৰা যাৰ নাম বগা ভুত , হালধীয়া বেৰীয়া দাত এটাৰে গল্ডী , কেকোৰা চুলিৰে ভেৰা , খীণ মীণ চেহেৰাৰ জকা ইত্যাদি । মোৰ সকলোতকৈ ভাল লগা নামটোৰ আকৌ কথাই সুকীয়া ।
তিনিটা ল'ৰা প্ৰায়ে একেলগে ঘুৰে । এটা বগা অলপ লিডাৰৰ নিচিনা , বাকী দুটা অলপ ক'লা । লিডাৰ প্ৰায়ে মাজত থাকে আৰু বাকী দুটাই বডীগাৰ্ডৰ নিচিনাকৈ দুয়োকাষে ঘুৰে । এদিন তিনিওটা একেলগে পাৰ হৈ যাওঁতে কাৰোবাৰ ৰুমত এটা পুৰণি গান বাজি আছিল , " সুন চাবা সুণ , প্যাৰ কে ধুন্দ ..." কোনোবা পণ্ডিত এজনে তিনিওকে দেখি নামকৰণ কৰিয়েই দিলে " চুন চাধা চুণ , একেবাৰে চাধা টেমাটোৰ লেখীয়াকৈ কলৈ যাৱ "
মানুহৰ চৰিত্ৰবোৰ সলনি হয় , কিন্তু নাম একেই থাকে । কালভাৰ্টে হেনো আজিকালি তামোলো নাখায় , চুন চাধা চুনৰ আজিকালি মাতবোলো নাই , গল্ডীৰ বেৰীয়া দাত্টো বাইকৰ খুন্দাত ভাঙি থাকিল । কিন্তু নামবোৰ এতিয়াও একেই আছে । আপোনাৰ বাৰু কি উপনাম আছিল ??

ওস্তাদি

ৰাজুৱে সদায় ওস্তাদি মৰা কথা কয় । তাৰ আগত মুঠতে কিবা এটা কলেই হল - সি চব জানে আৰু চব কৰিবও পাৰে । প্ৰায়বোৰে ক্ষেত্ৰতে সি পিছে কোৱা কামটো কৰিবলৈ সাহস কৰে । স্কুলত হেদমাষ্টৰৰ স্কুটাৰৰ টায়াৰ কটা কামটোৱেই হওঁক বা ৰূপহী হলত ব্লেকত টিকেট বেছা কামটোৱেই হওঁক , যিমানেই চেলেঞ্জ বাঢ়ি যায় তিমানেই ৰাজুৰ ওস্তাদি বাঢ়ি যায় । গতিকে ৰাজুৰ ডিমাণ্ড আমাৰ বন্ধুমহলত বেছি । তাৰ কাৰণেই সৰু টাউনখনত আমাৰ গ্ৰুপটোৰ নাম  তেলখোৱা গ্ৰুপ বুলি জনাজাত । তেলখোৱাৰ মানেতো হল বাঘৰ আগতেল খোৱা গ্ৰুপ । এই ৰাজুক লৈয়েই আমাৰ স্কুলৰ দিনবোৰৰ ঘটনাবোৰ সজীৱ হৈ উঠিছিল ।
আমি মেট্ৰিক দি উঠিছো আৰু । তিনিমাহলৈ ৰিজাল্ট নাই মানে ছুটী। কিমান যে প্লেনিং - মই কুংফু আৰু গীটাৰ শিকা কথা , বিতুৱে আকৌ তিনিমাহলৈ আৰু চাইনবৰ্ডো নপঢ়া কথা , জ্যোতিৱে জিমত নাম লগোৱা আৰু বাইক চলাবলৈ শিকা কথা । ৰাজুৰো নতুন প্লেনিং এই তিনিমাহত সি বাঘৰ পোৱালি এটা পুহিবলৈ অনা কথা । তাৰ দেউতাক ফৰেষ্টত চাকৰি কৰে , গতিকে সি তিনিমাহত কিবা এটা অঘটন ঘটাব বুলি আমি খাটাং । আবেলি গোটেইবোৰ লগা হওঁ ফিল্ডত । প্ৰথমে ক্ৰিকেট , তাৰ পিছত আড্ডা । সকলোৰে প্লেনিংবোৰৰ খবৰ লওঁ । মুঠতে বিতুৰ ছাইনবৰ্ডও নপঢ়াৰ প্লেনিংটোৰ বাহিৰে বাকী কাৰো ইমান ভাল অৱস্থা নাছিল । ৰাজুৰ প্লেনিংটোৰ কথা সুধিলে গহীনাই কয়," মোৰ হৈ যাব , তহতৰহে কাম নাই , চব মুখৰ কথা কামত একো নাই ।" তহতৰ কাম নাই বুলি কওঁতেই এদিন জ্যোতিৰ টেমা গৰম হ'ল ," তয়ে কছোন তোৰ কিমান কাম আছে । মই এটা কাম দিম কৰিব পাৰিবি ?পাৰিলে মোৰ পৰা দুশ টকা আৰু নোৱাৰিলে কিন্তু আজিৰ পৰা তোৰ ওস্তাদি নচলিব ।বাজী ?"  টকাৰ কথা শুনি আমাৰ চকু কপালত । ৰাজুও এৰি দিয়া ভকত নহয়, একেকোবেই কৈ দিলে ," হৈ য়াব । তহঁতে চাব খুজিছতো মই কি বস্তু , দেখুৱাই দিম।কি কাম ক আৰু কেতিয়া কৰিব লাগে ক ?" মই , বিতু আৰু দিপু আজি কিবা নতুন ঘটনা পাম বুলি বৰ আশাৰে মুখ মেলি চাই আছো । দুশ টকাৰ কথা আছে ভাই , নিশ্চয় কিবা ডাঙৰ প্লেনিং আছে ।জ্যোতিৰ মাষ্টাৰ মাইণ্ডৰ প্লেনিং , " টাউনৰ মেইন ৰোডত তই লেংটা হৈ দৌৰিব পাৰিবি ?" ৰাজুৱে দুইমিনিট মান চিন্তা কৰিলে আৰু ক'লে ," ও, হৈ যাব । কিন্তু তহতে কাৰো আগত ক'ব নোৱাৰিবি । আৰু মোক কিন্তু দৌৰ শেষ হোৱাৰ লগে লগে টকাটো দিব লাগিব । " ৰাজুৱে একেবাৰে হা বুলি কোৱাত আমাৰ মাষ্টাৰ মাইণ্ড জ্যোতিৰ অলপ টেনশন হ'ল । আকৌ এপাত ব্ৰহ্মাস্ত্ৰ নিক্ষেপ । " টকা পাবি , কিন্তু দৌৰ আমাৰ মতে হ'ব লাগিব । চৰ্ত হ'ল , দৌৰৰ ঠাই আৰু সময় আমি ঠিক কৰিম ।" সেই আবেলিটোৰ পিছত আমাৰ মাষ্টাৰ মাইণ্ড আৰু আমি বহুদিন প্লেনিং কৰি কৰি অৱশেষত এটা দেওবাৰে ৰাজুক ফাণ্ডত পেলাব পৰা সুযোগতো পালো । ৰাজুক মতাই অনা হ'ল আৰু টাৰগেট দিয়া হ'ল । " ৰূপহী হলত যৌৱনে আমনি কৰে চলি আছে । আবেলিৰ শ্ব'টো শেষ হয় পাচটাত ।আজি পাচ বজাত তই ৰেডী হৈ থাকিব লাগিব আৰু গোটেই মানুহবোৰ ওলোৱাৰ পাছ্ত তই মানুহবোৰৰ মাজেদি লেংটা হৈ দৌৰিব লাগিব । দৌৰ হলৰ পৰা আৰম্ভ হৈ বজাৰৰ ৰাস্তাৰ মাজেদি আহি স্টেট বেংকৰ কাষত শেষ হ'ব লাগিব । আৰু তই কাম শেষ কৰিলে দুশ নহ্য় পাচশ টকা পাবি ।" প্লেনিং ভাল হোৱা দেখি মই , বিতু আৰু দীপুও এশ এশ টকা যোগ দিলো । ৰাজুৰ মুখত তেতিয়াও এটা দুষ্ট হাঁহি লাগি আছিল । তাৰ হাঁহি দেখি বাকীবোৰৰ কথা নাজানো , মোৰ কিন্তু এশ টকা পানীত পৰিল পৰিল ভাৱ এটা আহি  গৈছিল । মাষ্টাৰ মাইণ্ড কিন্তু খাটাং যে ৰাজুৱে এইবাৰ নোৱাৰিব । এনেয়ে যৌৱনে আমনি কৰিব চাবলৈ গাওঁৰ পৰাও মানুহ  বাছ ভাৰা কৰি কৰি আহিছে । তাতে আজি দেওবাৰ , হাউছ্ফুল থাকিবই , কিমান যে চিনাকী মানুহ ওলাব । ৰাজু যিমানেই দেমকেয়াৰ হওঁক নিশ্চয় লাজ কৰিব ।
 আবেলি চাৰিমান বজাৰ পৰাই আমি ৰূপহী হলত চাইকেলৰ ওপৰত ভেজা দি ৰেডী । বিতু আহিল্, দীপু , জ্যোতি , মই , আৰু কেইটামান আহিল্, কিন্তু আমাৰ মেইন টাৰগেট ৰাজুৰ দেখা দেখি নাই । চাৰে চাৰি বাজিল, ৰাজু নাই । চাৰিটা পঞ্চাশ , ৰাজু নাই । জ্যোতিয়ে নিজৰ চাৰ্টৰ কলাৰটো দাঙি ক্'লে , " মই জানো নহয় , ৰাজুৰ ওস্তাদি মৰা কথা । আগতেই গম পাওঁ সি নাহে । "  পাচ বজাৰ শ্ব্'ৰ বাবে লাহে লাহে মানুহ গোট খাইছে । আমি বাৰে বাৰে ঘড়ী চাইছো , আৰু নিজৰ নিজৰ টকা বাচি গল বুলি মনে মনে হাঁহিছো ।ঠিক পাচ বাজিছে, আমাৰ চকু মেইন ৰোডলৈ , নাই ৰাজুৰ একো উম ঘাম নাই। হলৰ গেটেৰে মানুহবোৰ ওলাব আৰম্ভ কৰিলে, নাই ৰাজু নাই । আমি নিজৰ চাইকেলবোৰত পেডেল মাৰিব লৈছো আৰু । এনেতে পিছ্ফালৰ পৰা এখন চাইকেল আমাৰ কাষত ৰ'ল  । " চাইকেলখন ধৰ ", বুলি কৈ ৰাজু নামিল এক অদ্ভুত ৰূপত  । তাৰ গাত এখন তাৱেল , মুৰত এটা ক'লা বান্দৰ টুপী । চাইকেল তাতে পেলাই , তাৱেল খুলি ৰাজুৱে গোটেই মানুহবোৰৰ মাজেৰে যিটো দৌৰ দিলে , আমি একো তৰ্কিবই নোৱাৰিলো । আমাৰ মেলা মুখ মেলাতেই থাকিল ।উভতি যোৱা মানুহবোৰ ৰাজুৰ পিছফালটো ভালকৈয়ে দেখিলে । এই বেগত দৌৰিলে ৰাজুৱে এশ মিটাৰ দৌৰত ভাৰতৰ ভিতৰত নহলেও অসমৰ ভিতৰত কিবা এটা প্ৰাইজ পোৱাটো খাটাং । চিনেমা চাই ওলাই অহা মানুহবোৰে কোন পাগাল এইতো , ধৰ তাক ইত্যাদি ইত্যাদি কৰি থাকোতেই ৰাজু গৈ বজাৰ ৰোডৰ আধা পাৰ হ'ল । আমিও চাইকেল পোনাই দিলো । চিনেমা চোৱাবোৰে আমাক উতসাহ দিলে , বেগেতে যা , ধৰ তাক । ইফালে আমিহে গম পাইছো , তাক কি ধৰিম , সিহে আমাক  পাচশ টকা ধৰি থৈ গল ।
 আমি ষ্টেট বেংক পাওগৈ মানে ৰাজু সন্মুখৰ পৰা চাইকেলত ডবল কেৰেয়া কৰি আহি আছিল । কেৰেয়াৰ পিছ্ফালে তাৰ খটাসুৰ ভায়েকটো , হাতৰ মুঠিত এটা ক'লা বান্দৰ টুপী । বেটাই ভায়েকক আগতেই কাপোৰ কানি দি বেংকৰ পানদোকানৰ পিছ্ফালে ৰেডী কৰি থৈছিল । চিনেমা চোৱা মানুহবোৰে ইতিমধ্যে আমাৰ কাষ পালেহি আৰু সুধিলে, ভাইটি পালানে পাগলতোক ? ৰাজুৱে তপৰাই মাত দিলে , "নাই খুড়া , কেনি গল গমকে নাপালো ।" চৰ্ত অনুসৰি আমি সেই পাগলতোযে ৰাজু কাকো ক'ব নোৱাৰিলো ।বহুদিনলৈ আমাৰ পকেটমনিৰ অসুবিধা চলি থাকিল আৰু ৰাজুৰ ওস্তাদিও চলি থাকিল । ৰাজুৰ অন্য এটা ওস্তাদি বাঘ পোৱালি পোহাটো সফল হ'ল নে নাই সেইটো কাহিনী অন্য কেতিয়াবা .....

মুৰ্খৰ বাকছ ....

ইণ্ডিয়া দুবছৰ আগতে ৱৰ্ল্ডকাপ জিকাৰ ৰাতিটো ভালকৈয়ে মনত আছে । আচলতে সিদিনাহে মই প্ৰকৃতাৰ্থত মুৰ্খৰ বাকছ এটা দেখিছিলো । গোটেই ছিৰিজটোৱেই বৰ ভাল লগা আছিল । কাপ আৰম্ভণিৰ প্ৰথমতে ইণ্ডিয়া জিকিব বুলি মইতো সপোনতো ভবা নাছিলো ।লাহে লাহে খেল আগুৱাই গ'ল , আমেজটোও বাঢ়ি বাঢ়ি গ'ল । অকল মোৰ আমেজ বঢ়া নহয় , বাকীবোৰৰ আমেজ বাঢ়ি বাঢ়ি গ'ল । সকলোৰে মুখত খালি আজি কোনে কিমান ৰাণ কৰিব, কাক বহুৱাই দিব লাগে , ভাল পেচবলাৰ নাই , তেণ্ডুলকাৰ বুঢ়া হ'ল , ৰাইণাহতে ভাল ফিল্ডিঙ কৰে জাতীয় কথাই চলি আছিল । ছেমি ফাইনেলৰ দিনা দেখিলো অফিছৰ বহুত মানুহেই ছুটীত আছে । কাৰোবাৰ পেট বেয়া , কাৰোবাৰ আলহীক ষ্টেশনত থব লাগে , কাৰোবাৰ মাকৰ চেক আপ আছে জাতীয় ছুটী । ফাইনেল আহিল , উপায় নাই আৰু .কাক কোনে পায় । সকলোবোৰ টিভিৰ আগত । কোনোবাই সৰু টিভি , কোনোবাই কাষৰ ঘৰৰ টিভি , কোনোবাই গলিয়ে গলিয়ে স্ক্ৰীণ টানি প্ৰজেক্টৰত খেল চাইছে । আমি আকৌ চালোগৈ শ্বপিঙ মল এটাৰ ডাঙৰ টিভি এটাত । তাতো মানুহ ভৰপূৰ , কোনোবাই পতাকা উৰুৱাইছে , কোনোবাই পেপা বজাইছে । মুঠতে কি সাংঘাটিক বেপাৰ । খেল খেলিলে , জিকিলেও । চিঞঁৰি চিঞঁৰি ঘৰ পালোহি । ৰাস্তাত মানুহৰ ভিৰ , বিৰ দি বাট নোপোৱা অৱস্থা । কিমান যে বেণ্ড পাৰ্টী, প্ৰচেছ্ন। মই থকা ঠাইডোখৰৰ কেকুঁৰিটোত এটা মন্দিৰ আছে । সৰু মন্দিৰ , সম্পুৰ্ণ খোলা অৱস্থাত আছে । মই কেকুঁৰিটো পাৰ হ'ব লওতে মুৰ্খৰ বাকছটোৰ লগত মোৰ দেখা দেখি হ'ল ।

এজন চল্লিশ বছৰমান বয়সীয়ালোকে এটা টিভি দুহাতেৰে সাৱতি ধৰি কেকো-জেকোকৈ আনি মন্দিৰৰ সন্মুখত থলে , আৰু কিবা এটা উকি মৰাৰ নিছিনা শব্দ কৰি টিভিতোৰ আগত সাষ্টাংগে দীঘল দি পৰিল । পৰিল যি পৰিলেই, উঠাৰ নাম নাই। মোৰ হতবাক হোৱাৰ পাল । ই বেটাই আকৌ কি কৰে । এনেকৈয়ে অলপ সময় যোৱাৰ পাছ্ত দেখিলো , মানুহজনৰ  ঘৈণীয়েক আৰু এজন ভদ্ৰলোক আহিল , মানুহজনক হেচুঁকি চালে ।ঘৈণীয়েকে মানুহটোৰ পিনে এবাৰো নাচাই প্ৰথমতে টিভিটোৰ স্বাস্থ্য পৰীক্ষা কৰিব ধৰিলে । ভদ্ৰলোকে কিবাকিবি ভোৰভোৰাই থাকি আতঁৰি গল আৰু অলপ পিছত দুহাতেৰে পানী অলপ আনি প্ৰণাম কৰি থকাটোৰ মুখত মাৰিলে । অলপ ইকাতি সিকাতি কৰি পৰি থকাটো উঠিল , খুব জোৰেৰে ইণ্ডিয়া ইণ্ডিয়া  বুলি দুবাৰ চিঞঁৰিলে আৰু পিছত অহাজনৰ গাত ভৰ দি কোনোমতে থিয় দিলে । তিনিওজনে অলপ পাছত টিভিতো ডাঙি খোজ ল'লে । প্ৰণাম কৰাজনৰ খোজটোৰ একা বেকা ৰূপ দেখিহে মই ৰহস্যটো ধৰিব পাৰিলো । বেটাই পানী খাই ফিটিঙ , হয়তো মনৰ ফুৰ্তিতে ভগৱান তোকনো আৰু কিহেৰে পুজিম , এই টিভিতোকে দিলো বুলি প্ৰণিপাত কৰিলে । ঘৈণীয়েকে ভাবিছিল ছাগৈ জহনীযোৱাটো যতে মৰে মৰক , মোৰ টিভিটো ভালে ভালে পালেই হ'ল ।

সৰুৰে পৰা শুনি আহিছো টিভিটো মুৰ্খৰ বাকছ । প্ৰকৃততে মুৰ্খৰ বাকছ কিয় বোলে তাৰ বিভিন্ন মত । আগতে মানুহে টিভিটোৰ আগত বহি মুৰ্খৰ দৰে আনে কৰি থ্কা গান-নাচ , চিনেমা- নাটক চায় বাবে মুৰ্খৰ বাকছ বোলে কিজানি । টিভিৰ সিটো পাৰৰ মানুহ বিলাকে যি কৰে সেয়াই সচা যেন লাগে । মোৰ লগৰ এটাৰ আইতাকে টিভিত ৰামায়ণ আৰম্ভ হ'লে আগতে দুহাতেৰে সেৱা এটা কৰি লৈছিল ।আজিকালি মানুহ আকৌ সলনি হ'ল ।আজিকালি টিভিৰ জড়িয়তে পঢ়া - শুনাও হেনো কৰিব পাৰি, ৰন্ধা-বঢ়াও শিকিব পাৰি , দেশ- বিদেশৰ খবৰ লোৱাটো বাৰু বাদেই দিলো ।  সভ্যতা আগ বাঢ়িল , পিছে এতিয়াও কিছুমান ছিৰিয়েলত দেখিব একবাৰে নতুন কাপোৰ, আ-অলংকাৰ পিন্ধি মানুহবোৰ নিজৰ ঘৰতে আলহীৰ দৰে থাকে । আৰু টিভিটোৰ ইটো পাৰে এতিয়াও বহুতে এইবোৰ ৰ লাগি চাই থাকে । মোৰ অনুমান এই যে সাষ্টাংগে  দীঘল দি পৰিল মানুহতো , তাৰ ঘৈণীয়েকেও হয়তো পিছ্দিনা কোনোবা এখন ছিৰিয়ল এনকৈয়ে ৰ লাগি চাব , সেয়েহে প্ৰথমেই টিভিটোৰ পৰীক্ষা নীৰিক্ষা । টিভি আৱিস্কাৰ হোৱা দিনৰে পৰা এনেকুৱা চলি আছে , আগলৈও হয়্তো এনেকুৱাই চলি থাকিব । নামটো ভালেই থৈছে ,"মুৰ্খৰ বাকছ"।  

লিছু গছৰ বাদুলী আৰু ভাল লগা চিনেমা...

যোৱাকালি ৰাতিৰ কথা । মোৰ এটা পুৰণি অভ্যাস আছে । প্ৰায়ে কিছুমান নিজৰ ভাল লগা চিনেমা লেপটপটোত কাটি কাটি  চাওঁ । কাটি কাটি চাওঁ মানে যিহেতু ভাল লগা চিনেমা আৰু   তাক বহুবাৰ চোৱা হৈছে গতিকে চিনেমাখনৰ আগ গুৰি চাই নাথাকি পোনেই মনৰ পছন্দ অংশ খিনিলৈ ঢাপলি মেলো ।কেতিয়াবা হিন্দী , কেতিয়াবা পুৰণি অসমীয়া , কেতিয়াবা আকৌ ইংৰাজী চিনমাও চোৱা যায় । আৰু তেনেকৈ চাওঁতে একোখন তিনিঘণ্টীয়া চিনেমা প্ৰায় পোন্ধৰ বিশ মিনিট মানতে ওৰ পৰে ।ঠিক তেনেকুৱা এটা ভাৱেৰেই কালি দুখন চিনেমা একেলগে চাই দিলো । ইংৰাজী চিনেমা, বেছি ভালকৈ বুজি নাপাওঁ , তলত লিখি লিখি দিয়া থাকে আৰু তিনি চাৰি বাৰ মান চাই থোৱা বাবে অলপ অচৰপ বুজিব পাৰো। প্ৰথম চিনেমা খন The Dark Knight Rises আৰু তাৰ পিছে পিছে the Dark Knight । দুয়োখন বেটমেনৰ চিনেমা । বুজিবলৈ উজু , যিহেতু "পৰম শক্তিৱান মানৱ " গতিকে চিনেমাৰ পৰিণতি হোৱালৈ তাৰ জয় আৰু খলনায়কৰ পৰাজয় নিশ্চিত । প্ৰথম খনত এটা মুখা পিন্ধা খলনায়ক আছে, মাতটো কিবা গুহা এটাৰ পৰা ওলাই অহা নিছিনা গলগলীয়া , মই মাতটো ভাল পাওঁ। কিয় ভাল পাওঁ নাজানো , কিনো কিবা এটা ভাল পাওঁ আৰু কাটি কাটি চাওঁতে অকল তাৰ দৃশ্য কেইটাহে চাওঁ ।
ইংৰাজী চিনেমা কৰা মানুহবিলাকে বা চিনেমাৰ কাহিনী লিখা মানুহবিলাকে কিবা অন্যধৰণে চিন্তা কৰে নেকি । কৰ পৰা বাদুলীয়ে আৱৰা কুৱা এটাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি এটা চৰিত্ৰ বনালে আৰু তাৰ ওপৰত কিতাপৰ পিছত কিতাপ , চিনেমাৰ পিছত চিনেমা ওলায়ে আছে । সিহঁতৰ নিজৰ দেশৰ মানুহেতো চাইছেই, আমিও চাবলৈ ভাল পাইছো । কিমান বুজিছো কিমান নাই বুজা পিছৰ কথা । আকৌ কেইদিনমান আগতে একেধৰণে তলত ইংৰাজীবিলাক লিখি দিয়া এখন চিনেমা চাইছিলো Hotel Transylvania  বুলি । তাতেও একেই বাদুলীৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি এক নতুন কাহিনী , নতুন চিত্ৰৰূপ । চাই ভালেই লাগে । এইযে বাদুলীৰ নিছিনা প্ৰাণীটো তাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি ইংৰাজী চিনেমা কৰাসকলে , কিতাপ লিখাসকলে ইমান বেলেগ বেলেগ চৰিত্ৰ স্ৰজিলে আৰু সেই চৰিত্ৰবোৰে কিমান যে অজৱ কাণ্ড কৰি দেখুৱালে চাই ভালেই লাগে । আমি পঢ়িছিলো বাদুলী স্তন্যপায়ী জীৱ , কিবা হেনো মুখেৰে শব্দ কৰি সেই শব্দৰ প্ৰতিফলনৰ বাবেহে বাদুলীয়ে দেখা পায় ইত্যাদি ইত্যদি । আমাৰ আইতাৰহতৰ সন্মুখৰ মানুহঘৰৰ এজোপা ডাঙৰ লিছুগছ আছিল । বতৰত একেবাৰে দো খাই লাগে । গোটেই গাওঁত ৰাজেনৰ ঘৰৰ লিছু বুলিলে জনাজাত । কোনোবাই যদি কৰবাৰ পৰা এটা ভাল লিছু খাবলৈ দিয়ে খোৱাজনে এনেয়ে ওস্তাদি মাৰে , এয়া ৰাজেনৰ ঘৰৰ লিছু নহয়নে বুলি । আমি সৰু থাকোতে ভাল লিছু মানে ৰাজেনৰ ঘৰৰ লিছুকে বুজিছিলো । গছজোপাৰ ডাল এটা মাটিৰ পৰা প্ৰায় চাৰি ফুটমান ওপৰত । আমাৰ বাবে সেয়াযে কিমান সুন্দৰ আয়োজন, হাততে ঢুকি পাওঁ আৰু পকা লিছু ছিঙি খাওঁ । আমাৰ লগত সহচৰ হিচাবে থাকে ৰাজেনৰ ডাঙৰ ল'ৰাটো ।আমাতকৈও বেছিকৈ ৰাজেনৰ ঘৰৰ লিছু ভাল পাইছিল হয়তো এই বাদুলীবোৰে । সন্ধিয়া লগাৰ লগে লগে গোটেইখন বাদুলীয়ে ঢপ ঢপাই থাকে । ৰাজেনে আকৌ বাদুলী প্ৰতিৰোধ কৰাৰ বাবে লিছু গছজোপা চাৰিখনমান খেৱালীজালেৰে ঢাকি থয় । কেতিয়াবা দুই  এটা বাদুলী জালত ফছি মৰেও । বাদুলী মৰিলে পিছ্দিনা ওচৰৰ বাগানীয়া চাওঁতালী কেইটামানৰ বৰভোজ । মুঠতে এই ৰাজেন আৰু বাদুলীৰ সংগ্ৰামৰ অন্ত নহয় । আধাখিনি লিছু ৰাজেনে বজাৰত বিকে , কিছুমান জালত নপৰা বাদুলীয়ে খায় আৰু বাকীখিনি ৰাজেনৰ ঘৈণীয়েকৰ চকুৰ আঁতৰ হ'লে আমি চুৰ কৰি খাওঁ । আমি ডাঙৰ হোৱাৰ পিছত কি হ্'ল খবৰ নাপাওঁ । এইবাৰ গাওঁ যাওঁতে গম পালো ৰাজেন মৰা কেইবছৰমান হ্'ল । লিছুজোপা আছে যদিও তাত আৰু লিছু নলগা হ'ল ।ৰাজেনৰ ডাঙৰ ল্'ৰাটোৱে আজিকালি  মদ খাই গধূলি গধূলি বৰকৈ চিঞঁৰে ।
   এইযে ৰাজেনৰ লিছু খোৱা বাদুলীবোৰ , আমি ইংৰাজী চিনেমাত দেখাবোৰৰ নিচিনাইতো । কোনোবা আমাৰ নিচিনা মানুহেই ছাগে এনেকুৱা কোনো গছৰ বাদুলী দেখি এই চৰিত্ৰবোৰৰ জন্ম দিছিল । এইচৰিত্ৰ বোৰেইটো সিহঁতৰ চিনাকী গোটেই পৃথিৱীক জনাইছে । ভাবিছো , আজি ৰাজেনৰ ডাঙৰ ল'ৰাটোৱে মদত নধৰি এনেকুৱা এটা চৰিত্ৰ সৃষ্টি কৰা হ্'লে কিমানযে ভাল লাগিল হয় !!! আজি আকৌ কিবা এখন ভাল লগা চিনেমা চাব লাগিব ।

হেৰাব ধৰা শব্দ ...

মোৰ বন্ধু এজন চাকৰিসুত্ৰে দিল্লীত থাকে । বন্ধু মানে সনা-পিঠা, নলে গলে লগা বন্ধু । দূৰে দূৰে থকা হয় যদিও প্ৰায়ে কথাবতৰা হৈয়ে থাকে । বন্ধু বৰ ৰসিক মানুহ । প্ৰত্যেক মূহূৰ্ততে ৰস উলিয়াব পৰাৰ ক্ষমতা আছে । কথোপকথনবোৰো বৰ আমোদজনক । পঢ়ি থকা দিনত বন্ধু কাশ্মীৰত আছিল । অসমীয়া মানুহৰ এটা অভ্যাস আছে , কাৰোবাৰ লগত বহুদিনৰ মূৰত দেখা হ'লে বা কথা হ'লে  এটা প্ৰশ্ন সদায় থাকিব । যদিও প্ৰশ্নটোৰ পাত্ৰ আৰু স্থান- কাল ভেদে বিভিন্ন আনুষংঙ্গিক থাকে তথাপিতো মূল প্ৰশ্নটো একেই । পাত্ৰ্ভেদে প্ৰশ্নটো হ'ব পাৰে , ' কি খবৰ বৰুৱা , ভালে আছে । অফিছ কেনে চলিছে ?' 'কি খবৰ বৰুৱাদা,ঘৰত সকলো ভাল নে ?','কি খবৰ বে' , ছোৱালী পটালি নে নাই ?' ..ইত্যাদি ইত্যাদি । কিন্তু এই নিয়মটোৰ  ব্যতিক্ৰম আছিল মোৰ বন্ধুৰ কাশ্মীৰত থকাকালীন কথোপকথনৰ পাতনি । যিহেতু আমাৰ বাবে কাশ্মীৰ মানে  ব্যতিক্ৰমী বতৰ , গতিকে গতানুগতিক প্ৰশ্ন এৰি সদায় ব্যতিক্ৰমী প্ৰশ্ন ,"বতৰ কেনেকুৱা"  আৰু  তাৰ উত্তৰটো সি দিয়াৰ আগতেই মই সদায় অনুমান কৰি লওঁ । কেতিয়াবা ক'ব বৰফৰ কোবত একো দেখিবই নোৱাৰি , আফ্ৰিকাৰ মনুহকো বগা বগা লাগিব । কেতিয়াবা ক'ব ঠাণ্ডা পানীৰে আজি গা ধুই চালো , গোটেই ইউনিভাৰ্ছিটিত আজি সকলোৰে মুখত আজিৰ ব্ৰেকিং নিউজ । আমোদজনক এইটোৱেই যে বতৰটো সদায় ব্যতিক্ৰমী আৰু বন্ধুৰ মুখত তাৰ বৰ্ণণাও ।
 এনেকৈয়ে এদিন বন্ধুক সুধিলো , বতৰ কেনে । বন্ধুৱে যিটো উত্তৰ দিলে মই কেতিয়াও অনুমান কৰিব নোৱাৰিলোহেতেন । ক'লে , "নাতিশীতোষ্ণ" ! এটা শব্দৰ উত্তৰটোৱে মোক আমোদ দিলে যদিও অন্য এটা কথাহে মোৰ মনত ভাঁহি উঠিল । চতুৰ্থ মান শ্ৰেণীত পঢ়োতে ভুগোল পঢ়িছিলো , প্ৰত্যেকখন লেখত ল্'বলগীয়া দেশৰ বিষয়ে মুখস্থ কৰিব লাগে । জলবায়ুৰ বিষয়ে চিঞঁৰি চিঞঁৰি  মুখস্থ কৰোতেই শেষবাৰৰ বাবে এই নাতিশীতোষ্ণ শব্দটো উচ্চাৰণ কৰা মনত আছে । তাৰ পিছত কিমান নাতিশীতোষ্ণ  ঠাইৰ বিষয়ে জানিলো , শুনিলো বা দেখিলো , কিন্তু আজিলৈকে কাকো এই শব্দটো নোকোৱাকৈ চলি গ'ল । মোৰ ককাই আগতে কৈছিল দোকানৰ পৰা এসেৰ চেনী লৈ আন , সেৰ শব্দটো পাহৰিয়ে গলো ।সমসাময়িক বুলি ক'লে কোনটো সময়ক বুজাইছে অলপ সময় ভাবিব লাগে ।  এনেকুৱা বা আৰু কিমান শব্দ আছে যিবিলাক আমি বহুদিন ব্যৱহাৰ কৰা নাই , হয়তো আপুনিও বহুদিন ব্যৱহাৰ কৰা নাই । আজি মনত পেলাব লৈ মনতে পৰা নাই । অলপ অলপ ভয়ো লাগিছে , এইবোৰ শব্দ আমি লাহে লাহে পাহৰি গৈছো নেকি ? দুৰণিবটীয়া বন্ধুক ধন্যবাদ জনালো , "নাতিশীতোষ্ণ" শব্দটো উচ্চাৰণ কৰাৰ বাবে ।